Dvorac Šambor
Dvorac Šambor (fr. Château de Chambord) je jedan od dvoraca u dolini Loare u severozapadnoj Francuskoj. To je jedan od najčuvenijih svetskih dvoraca, poznat po svojoj francuskoj varijanti renesansne arhitekture koja kombinuje srednjevekovne tradicije sa klasičnim italijanskim strukturama.Šambor je najveći među dvorcima u dolini Loare, iako mu je prvobitna namena bila da samo bude paviljon za lov kralja Fransoa I, čije su zvanične kraljevske rezidencije bile dvorac Bloa i dvorac Amboaz.
Originalni projekat dvorca Šambor načinio je Domeniko da Kortona, ali se on menjao tokom dvadesetogodišnje izgradnje (1519–1539). Postoje indikacije da je Leonardo da Vinči učestvovao u izradi nacrta, pošto je u to vreme na poziv kralja Fransoa živeo u mestu Klo-Lise nadomak Amboaza. Sahranjen je u kapeli Sent Iber u obližnjem dvorcu Amboaz.
Dvorac ima šest ogromnih kula, 440 soba, 365 kamina i 84 stepeništa. Na svakom spratu postoje četiri pravougaona hodnika. Jedna od najpoznatijih arhitektonskih karakteristika je stepenište u obliku dvostruke spirale gde se ljudi mogu istovremeno penjati i silaziti, a da se ne sretnu. Dvorac ima oblik četvorougla gde je glavni toranj postavljen uz severni zid. Unutar tornja, na mestu gde se sastaju hodnici, nalazi se dvostruko stepenište kojim se silazi u predvorje u prizemlju. Šambor je okružen sa 52,5 km² parkova koji su dugi 31 kilometar. 
Oko osamdeset godina posle smrti Fransoa I, naredni francuski kraljevi nisu posvećivali pažnju dvorcu Šambor, ostavljajući ga zubu vremena. Konačno, kralj Luj XIII je 1639. dao Šambor svome bratu Gastonu od Orleana, koji ga je restaurirao.
Aze le Rido
Aze le Rido (fr. Azay-le-Rideau) je naselje i opština u centralnoj Francuskoj u regionu Centar (region), u departmanu Endr i Loara koja pripada prefekturi Šenon. Poznato je po obližnjem istoimenom renesansnom dvorcu.
Po podacima iz 1999. godine u opštini je živelo 3 100 stanovnika, a gustina naseljenosti je iznosila 113 stanovnika/km². Opština se prostire na površini od 27,34 km². Nalazi se na srednjoj nadmorskoj visini od 45 metara (maksimalnoj 102 m, a minimalnoj 36 m).Dvorac je građen 1515—1527. i jedan je od najranijih renesansnih dvoraca. Nalazi se na ostrvu na reci Endr, a njegovi temelji se direktno izdižu iz vode.
Žil Bertelo, državni rizničar kralja Fransoa I i gradonačelnik Tura, počeo je da gradi na ovoj lokaciji koja je delimično pripadala nasledstvu njegove supruge, Filipe Lezbahi. Ona je rukovodila izgradnjom i došla na ideju da postavi centralno stepenište (escalier d'honneur), što je najupadljivija inovacija u ovom dvorcu. Kada je Bertelo uhvaćen u finansijskoj proneveri, bio je prinuđen da 1528. pobegne iz nedovršenog dvorca koga više nikada nije video. Kralj je konfiskovao njegovo imanje i poklonio dvorac jednom visokom oficiru.Tokom vekova zamak je nekoliko puta menjao vlasnika, zaključno sa XX vekom kada ga je kupila vlada i restaurirala. Njegova unutrašnjost je sasvim obnovljena zbirkom renesansnih predmeta. Danas je dvorac otvoren za javnost.
Dvorac Amboaz
Dvorac Amboaz (fr. Château d'Amboise) se nalazi u malom francuskom gradu na Loari, Amboazu, u departmanu Endr i Loara. Kulturno-istorijski spada među najznačajnije dvorce u dolini Loare i služio je kao rezidencija kraljevske porodice Valoa.
Prvo utvrđenje na ovom mestu je sagrađeno na uzvisini sa koje se može kontrolisati prelaz preko reke Loara. U Srednjem veku ovde je sagrađen most, a prvo kameno utvrđenje je nastalo u 11. veku. Vremenom je utvrđenje dograđivano, da bi ga 4. septembra 1434. preuzeo kralj Šarl VII, pošto je prethodni vlasnik Luj d'Amboa osuđen i pogubljen zbog izdaje. Dvorac Amboaz je postao omiljeno boravište francuskih kraljeva. Šarl VIII ga je detaljno renovirao, prvo u plamenom stilu kasne Gotike (od 1492), a kasnije su (od 1495) projektanti bili Domeniko da Kortona i fra Đokondo koji su dvorac ukrasili renesansnom dekoracijom.
Kralj Fransoa I je odrastao u Amboazu koji je pripadao njegovoj majci Lujzi od Savoje. Leonardo da Vinči je od 1515. živeo u obližnjem mestu Klo-Lise kao kraljev gost. U dvorskoj kapeli Sent Iber nalazi se Leonardov grob. Anri II i njegova kraljica Katarina Mediči odgajili su svoju decu u dvorcu Amboaz, zajedno sa Marijom Stjuart naslednicom škotskog prestola i budućom suprugom kralja Fransoa II.
Početkom 17. veka kraljevi su zauvek napustili Amboaz. Dvorac je postao vlasništvo Gastona od Orleana, brata kralja Luja XIII. Dvorac je velikim delom porušen tokom Francuske revolucije, pa ponovo u 19. veku. U vreme vladavine Luja Filipa počeli su pokušaji rekonstrukcije i zaštite dvorca. On je danas pod partonatom naslednika Luja Filipa, odnosno njegove fondacije.
Dvorac Bloa
Dvorac Bloa (fr. Château de Blois) nalazi se u departmanu Loar i Šer u dolini Loare u severozapadnoj Francuskoj. To je bila rezidencija više francuskih kraljeva i mesto gde je Jovanka Orleanka došla 1429. da primi blagoslov nadbiskupa Remsa pre nego što je krenula u bitku za oslobođenje Orleana od Engleza. Dvorac je bio vlasništvo kraljevskih porodica Valoa i Orlean i rezidencija francuskih kraljeva od 1498. do 1589. godine. Arhitektura dvorca ujedinjuje elemente preuzete iz četiri stilske epohe.
Dvorac je sagrađen u centru naselja Bloa koje je kontrolisao. Prvu kulu na ovom mestu sagradili su grofovi Bloa u 10. veku. Utvrđenje je prošireno u 13. veku. Poslednji grof Bloa prodao je krajem 14. veka ovo utvrđenje porodici Valoa. Dvorac se sastoji se iz više zgrada koje okružuju centralno dvorište, sagrađenih u periodu od 13. do 17. veka. Najpoznatija arhitektonska karakteristika je spiralno stepenište u krilu Fransoa I.
Dvorac Bloa su dograđovali kraljevi: Luj XII, Fransoa I, Anri III, Anri IV i Gaston od Orleana, brat Luja XIII. Poslednje izmene urađene su po planovima arhitekte Žila Mansara u 17. veku. Posle toga dvorac pada u beznačajnost i zaborav. U vreme Francuske revolucije dvorac je opljačkan i oštećen, ali je detaljno obnovljen 1845. To je bila prva restauracija dvorca u dolini Loare u 19. veku i poslužila je kao model za restauraciju ostalih zdanja.
Dvorac Šenonso
Dvorac Šenonso (fr. Château de Chenonceau) je dvorac na vodi blizu malog sela Šenonso u francuskom departmanu Endr i Loara. Izgled sadašnjeg dvorca projektovao je francuski renesansni arhitekta Filber Delorm.
Šenonso se nalazi u srcu Turene, oko 12 kilometara južno od reke Loare. Ovaj dvorac godišnje poseti oko milion turista, pa je uz Versaj ovo jedan od najposećenijih dvoraca Francuske. Šenonso se među dvorcima na Loari smatra za "damski dvorac" (Château des Dames), jer su mu žene obeležile istoriju.
Sagrađen je na mestu gde se nekada nalazio mlin na reci Šer. Prvi put se pominje u pisanim dokumentima u 11. veku. U posed francuskih kraljeva ovo imanje je došlo u prvoj polovini 16. veka. Dvorac natkriljuje severnu obalu reke Šer, dok kasnije dograđena galerija premošćava reku. Izgled dvorca je rađen po ukusu Dijane od Poatjea, dok je za izgled galerije zaslužna Katarina Mediči.
Zgrada dvorca je napuštena krajem 17. veka. Godine 1733. kupio ju je bogati poreznik Klod Dupen. Njegova žena Lujza je oživela ovo zdanje i od njega napravila mesto za okupljanje književne i intelektualne elite. Dupenovi naslednici su 1864. prodali Šenonso hemičaru Teofilu-Žilu Peluzu, čija je supruga Margarita uložila celo porodično blago u restauraciju dvorca. Vlasnici od 1951., familija Menije, nastavili su sa ovim aktivnostima.
Dvorac se sastoji od gotovo kvadratne zgrade za stanovanje, koja je na jugu povezana sa galerijom. Severno od zdanja nalazi se mnogo starija kula na ostrvu okruženom jarkovima, dok se sa njene istočne i zapadne strane dve renesansne bašte. Tu je i nekadašnje poljoprivredno dobro, oranžerija i zgrada sa biroima. Kompleks zgrada je 1840. proglašen za nacionalni spomenik, čije su bašte takođe zaštićene od 1962.
Нема коментара:
Постави коментар